Heey sevgisiz insan..!
Ne zaman doyacak gözün
beynin, ruhun, bedenin?
Ne zaman arsız nefsini terbiye edip,
azgınlığına dur diyeceksin?
Vazgeçeceksin
şiddetten, zulümden, vahşetten.
nereye kadar sevgisiz yaşayacaksın
yenileceksin hırslarına?
Ve öfkenin,
o korkunç ateşiyle yanacaksın...
Geldin gidiyorsun, ne kaldı ki sonuna?
Unutma ki, bir ayağın çukurda,
dünyada bir anlık hükmün var, anlasana..!
Sevgiyle besleyemiyorsan yüreğini
umma boşuna doymaz beynin, bedenin.
İflah olmaz arsızlığı nefsinin,
ruhunu doyuramazsan sevgiyle..
20 Haziran 2013
Kayıt Tarihi : 31.10.2013 03:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!