kalbin ağlarken feryat figan gitmek için yare
ne sende var,nede elde bir çare
avuntular,keşkeler bahane
geçer yıllar,söz anlatamazsın kalbe
gider ayakların geri geri,yarından beklentisiz
saçlar ağarır,yüzler buruşur,sessiz,habersiz
utanırsın dönüp bakmak için geçmişe
işte o zaman acırsın geçen yıllara,günlere
ağlasan sızlasan,hatta bahaneler uydursan ne çare
keşkelerle başlayan cümlelerin sonudur'olmadı ne yapalım işte'
sevdiysen alacaksın yoksa dalarsın hep hayallere
üzme sevmiyorsan, başkasını
ama çekmede afrasını,tafrasını
Dünya Cennettir sevip sevilene
Cehennemdir sevmeden yenilene
'insan yedisinde neyse yetmişinde de odur'
ya sevgiyi, aşkı bulur yada taş toprak olur
gözlerle başlar aşk şarkısının fısıltıları
ve yükselir bir opera,aria tarzı tınıları
her yaşın ayrı güzelliği
her sevginin ayrı bedeli var belki
neydi aşkımın bedeli bilmiyorum ama
sev kardeşim
ölümüne
kaybetmemecesine
ayaklarına kapanacasına
gururunu tokatlayıp aptalık etmecesine
geceleri dağıtmacasına
ve hatta yapmadıklarını yapmacasına
mal olsada SEV,sev ve AL!
Kayıt Tarihi : 19.3.2008 20:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!