Hedeflerin bana çok uzak olduğu bir noktadayım.
Dünse kustum içimdeki tüm nefreti.
Kayan bir yıldız beni neşelendirmişti,
Ama bir kelebeğin ömrü kadar sürmedi.
Yarım kalan bir hikaye, geride kalan bir yangın daha.
Herkesle düşman olarak başladım hayata,
Borçlu değilim dostlarımı başkalarına.
Her şeyden nefret etmek yalnız olmaktan da öte.
Nefret etmek kendinden bile, sığamamak yerlere göklere.
Ne özlemek, ne istemek, ne de sevmek,
Hayatında kayıp bir sayfa gibi.
Benliğimi saran bu garip duygu,
Esir almak üzere beni.
Oysa ben güçlü bir savaşçıyım.
Tüm dünyaya karşı dururken,
Yenik düşemem kendime.
Kalıplara sığmak istemediğim doğru.
Onların kalıplarına.
Benim doğrularım onlarınkilerden farklı.
Doğrularımı kabul ettirdiğim gün,
Kazanacağım bu savaşı.
16 Ağustos 1999 21:03 / Dikili - İzmir
Güliz ArdilliKayıt Tarihi : 25.5.2011 17:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirimi 17 Ağustos 1999 depreminden bir gün önce yazmıştım. O gün kendimi gerçekten çok huzursuz hissetmiştim. İçim sıkılmıştı. Yerlere göklere sığamamanın ne demek olduğunu çok net anladığım ve hissettiğim bir gündü. Üstelik ortada da belirgin bir sebep yoktu. Durduğum yerde duramıyordum. Ertesi gün 17 Ağutos depremi yaşandı.
TÜM YORUMLAR (4)