Sessizlikte...2 Şiiri - Ender Pehlivan

Artık yazmayacağım adına ne hayal, ne şiir.
Uykusuz kalmayacağım zifiri karanlıklarda
Sessizliklerde boğulup,
Yalnızlıklarla konuşmayacağım.
Kafamı ellerimin arasına alıp düşünmeyeceğim,
Gözlerimi dikip derinliklere
Seni görene kadar bakmayacağım.

Artık koymayacağım adını ne aşk ne umut.
Beklemeyeceğim yolların görünmezlerine bağlayıp gözlerimi
Korkan serçenin kalbi gibi atmayacak kalbim seni andığımda
Boncuk boncuk terlemeyeceğim bakışlarını alıp rüyalarıma
Günlerin gelişlerinde yoksun diye
Kahrolmayacağım.

Artık yazmayacağım adına ne hayal, ne şiir.
Kalemimi senin ekseninden çıkaracağım
Çıkmasa kıracağım tam ortasından,
Boynuma takacağım! ...
Yağmurlar yağarken
Senin heykelini dikeceğim kum tanelerinden
Yavaş yavaş erimeni bekleyeceğim
Yüreğim gibi…

Bana yaptığın yemekleri yemeyeceğim örneğin
Ördüğün kazakları giymeyeceğim
Sen diye içmeyeceğim zehirleri
Her gözlerine baktığımda ahhh çekmeyeceğim
Her uzattığında ellerini, sırtımı döneceğim.
Açmayacağım kapıları her çalınışında sen diye.

Saçların ıslak görmeyeceğim seni…
Balonlara sevdamı yazıp bırakmayacağım.
Kanatları yakılmış arı gibiyim
Nereye girerse sokacağım dikenimi.

Sevmesem de bulunduğum yeri
Mecburiyetin istikameti belli değil mi?
Diz üstü yaşamaktan, ayaküstü ölmek iyi
Çoktan yok edip gitmek var ya bedeni
Çık içimden bir an!
Düşünmem belki…

Ender PEHLİVAN