Sessizlik korkaklıkmış.

Sessizlik çaresizlikmiş,
Çaresizlik korkaklıkmış,
Dün gece anladım bunu.
Birer birer dökülünce,
Ahmetler, Mehmetler,
hiç bir ses çıkmadı bizim mahalleden.
Çocuklar en son çıkan oyunları çok iyi biliyor,
Kahvede camide sokakta pazarda işler iyi gidiyor.
Her kes mutlu,
Bir tek benmişim gibime geldi bu dünyada,
Acı çeken gözyaşı döken.
Evde desen değişen birşey yok,
Diziler aynı, favori programlarımız aynı.
Ter akıtıyor, Dominikte Avatar Atakan,
Ne kadar asil bir kız bu, Ezgi ile Damla.
Kim dökmüş bu kadar gözyaşını,
Kim niçin akıtır bu kadar kanı?
Analar neden ağlar?
En değerli şey değilmiydi?
Makam ve mevki...
Sahi biz neden geldik bu dünyaya?
anlatılanlar sanki bir rüya.
Biz ayrı dünyalardaymışız da meğer,
Dökülen kanlar, gözyaşları,
Sadece ve sadece huzurdan!
İnsan olduğumu hissettim dün gece!
ateşliydim ilaç alıp uyumuşum.
Gördüklerim hepten rüyaymış,
Sessizlik korkaklıkmış.
Ben bunu yeni anladım.
Yazıklar olsun bana
İnsanlığımdan utandım.
Sizlerle aynı ortamı paylaştım,
Aynı yerde yaşadım...
Sessizlik korkaklıkmış,
Dün gece anladım bunu...