Sessizlik Şiiri - Ebru Ünver

Sesler yenilmiscesine sessizlige
Heryeri sessizlik bürüdü sen gittikten sonra
Gecelerimden bir ses cikmiyor artik
Karanligim bile yenik düstü sessizlige
Gecelerde musluktan akan damlalari sayardim
Dedemden kalan duvar saatine bakardim
TIK TIK TIK diye ilerlerdi saniyeler
Saniyeler dakikalari kovalar saat onikiyi vurdugunda
Bir cirtlak kus cikar yuvasindan öterdi
O cansiz kus bile yenildi sessizlige
Cogu zaman anne diye aglardim
Kendi kendime acayip sorular sorardim
Icim yanardi hickirip aglardim
Hickiriklarim bile yenildi sessizlige
Sessizligi tanimazdim evvelden
Nereli nasil bir seydir merak etmezdim
Sessizlik yaninda getirdi yanlizligi
Megerse SENSIZLIK ismarlamisti
Sessizlik icinde yanliz kalmami