Dağ başında esen rüzgarın
Ormandaki derin uğultuların
Vadideki suyun şırıltıları
Çağlayandaki sesin sessizliğini
Ve kimsesizliğin acılarını
Cama vuran yağmur tanelerindeki
Sessizliği yüreğimde taşıyorum
Uzaklara doğru koşuyorum
Ayaklarım patlarcasına
İçimdeki sessizliği
Kimseye anlatamıyorum
Ne kadar yakın olsa bile
Sessizliği unutamıyorum
Yüzümdeki hayat çizgileri
Gözlerimdeki yoğun sis bulutları
Yüreğimde var olan sessizliği
Haykırmak istiyorum
Ama bağıramıyorum ağlıyorum
Gözyaşlarına boğuluyorum
Ve kendi kendime kahroluyorum
Yaşamın sessizliğini
Yüreğimde taşıyorum
Buna yaşamak denirse
İşte öyle yaşıyorum
Sessizliği paylaşamıyorum
3 Mayıs 2008 Ankara
Vecdi HatunoğluKayıt Tarihi : 3.5.2008 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herzaman yalnız kaldığımda sessizliğimi kendimle paylaşmayı severim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!