Sessizliğini Bıkmış Bir Kıza

Sessizliğini Bıkmış Bir Kıza
Aşk İle Gidilen Bir Şarkıdır Bu Şiir

Ben bu şiiri çiçeğin şebneminden aldım sevgilim
Kelebeğin rengi dokundu aşk oldu
Seni dilendim gözlerime
Ufuklar hep sen oldu

Ben şiiri ekmek zannediyorum sevgilim
Acıkınca kalbim
Dudaklarına banıp
Ve ruhuna sarıp
İştahla yiyeceğim

Ben şiiri coşkun akan bir ırmakla yarıştırıyorum sevgilim
Yokuşları akıyorum bana mısın demiyor
Beni sana damla damla eritiyor
Seni getiriyor

Ben bu şiiri senin gecenden çaldım sevgilim
İçinde
Bir rüya takılıydı

Bu şiir var ya sevgilim dağların zirvesinde
Meydan okur kemliğe
İyiliğin eliyle
Sen olur

Şiir sevgilim şiir var ya seni bana dokuyan
Sessizlik gibi sokulup
Aniden yanardağ gibi parlayan
Sen olur bana

Bu şiir depremlerde vardır birde
Yeri göğü ve kalbi bir sallar ki sorma
Yerle yeksan olur
Anlayan

Şiir şiir şiir
Kelimelerin fırtınası olur
Şimşekleri savurur
Saçlarına takılır bir de
Aşka boğulur

Bu şiir sevgilim sana sözüm
sana bakan gözüm bu şiir sevgilim

şiir sevgilim bu şiir
aşka gelmeye görsün
sığamaz bentlere
kalbine akar

şiirin kelimeleri anarşisttir sevgilim
kural tanımaz
ne sözde ne sazda ne de aşkta

bu şiir namluda mermidir
ben namluyu ilk kendi şakağıma dayarım
ilk mermi banadır
sonra senin kalbine
ikincisi sanadır
üçüncüsü yine sana
ve şairin şarjöründe hep üç mermi vardır sevgili
biri beni, biri seni diğeri …
içindir sevgili

şiir şairin gönül işidir sevgili
kalbin ekmeği şiirle kazanılır
kalbin teri damlarken hep geceden
ve gündüzden
zaman hiç yoktur sevgili
zaman hiç yoktur

30.09.2005