Sessizliğin Gümüş Rengi Şiiri - Halil Turan

Göklerden yavaşça indi perdeler,
Bilmem o aydınlık yüzler nerdeler?
Sular kararınca sustu kıyılar,
İçimde uyandı eski korkular.

Korkudan değil bu titreyen sesim,
Kesildi rüzgârla benim nefesim.
Yıldızlar çok uzak, yıldızlar serin,
Dibini göremem ben bu göklerin.

Gözümden silindi bildiğim her renk,
Kalmadı dünyayla aramızda denk.
Bir gölge oyunu sanki yaşamak,
İniyor derine basamak basamak.

En sonda dağılır gördüğüm bu düş,
Sanki saçlarıma dökülür gümüş.
Kapansın kapılar, sussun ey diller,
Ruhumu okşasın o serin yeller.

23/07/25