Sessizliğin Gölgesinde Şiiri - Kemal Ceylan

Bir damla düş gibi aktın içime,
Zaman durdu,an tutundu biçime.
Kalbim,seninle yazdı ilk hecesini,
Gecenin koynunda yıldız biçimine.

Rüzgar susardı adını duyunca,
Kelimeler erirdi gözün bakınca.
Bir gül değil,bir ömürdün dalımda,
Kök saldım sessizce Aşkın yankısına.

Ay bile utandı sana bakarken,
Karanlık bile aydınlandı derken.
Tenin değil,ruhunda dokunan,
Bir ömür sığdırdığın tek bir serzenişe.

Şimdi ben,seninle her şeyken eksik,
Sensizken tamam,ama kalpte bitik.
Aşkın adı yok,şekil yok bu tende,
Sadece sen varsın,hep ve derinde.