Sessizliğin Ardından Şiiri - Yücel Özkü

SESSİZLİĞİN ARDINDAN
Kaç gece sustum
Dilimde yarım kalan cümlelerle
Kaç kalem kırdım, parmaklar arasında
Haberin var mı,her sessizlikte bir anı kayboldu böyle

Özlemlerimiz hep yarım kaldı
Çoktan umutlarımız yitirdik
Cümleler arasında
Nice yağmurlu sabahlarda uyandım

Çocuk gibi sarıldım gecenin boşluğuna
Sokak lambaları titrek
Adımlarım yankısız, pas tuttu umutlar
İçimde de öyle bir bekleyiş var
Buz gibi rüzgar esti,belki adı sensizlikti

Ama yine de sustum, gözlerim bir başka bakar
Sonbahar da yaprak yaprak döküldü üstüme
Her biri yarım bir cümle

Her biri bir sızı, zaman kesildi benden de umutlar
Durduramadım hiçbirini
Şimdi yalnızlıkla başbaşayım
Bir köşede dinliyorum kendi sessizliğimi

Ne diniyor ne ben kaçabiliyorum
Gecenin ağırlığı üzerime çöküyor
Artık cümleler içimde tükeniyor
Sessizliğin pençesinde bitiyorum.

Söz
Yücel ÖZKÜ
12.11.2025/17:54
İpekyolu/VAN