Sessizliğin Alnına Dayanan Namlu

Biz çay soğuyunca geceye sığınırız,
Kalemden dökülür içimize kırgınız,
Tesbihin ucunda sabırla dağılırız,
Sustuğum yerden sustum sessizce

Kapandım odama gölgemi ağırladım,
Bir ezan vaktiydi kendimi çağırmadım,
Dünya dedikleri yalana bağırmadım,
Baktığım yerden baktım sessizce.

Ne sitem dizildim ne de küfür ettim ben,
Düştüysem bile ki, eğilmedim senden,
Ben Allah dedim de çekildim her şeyden,
Yandığım yerimden yandım sessizce.

Bir meczup gibi ki gözümde iz yok artık,
Bir kıyam sessizdir, konuşmaz, yazmaz artık,
Bu devran dönerken susmak da bir farktır,
Susturduğum yerden sustum sessizce.

Kül gibi savruldum rüzgarı olmayanla,
Siper gibi durdum, şerefi dolmayanla,
Ve dert gibi çöktüm gönlü dolmayanla,
Çöktüğüm yerimden çöktüm sessizce.

Gömüldüm içine, siper oldu suskunluk,
Ne cellat ne urgan sadece bir yokluk,
Küfüre direnmenin son haddidir soluk,
Öldüğüm yerimden öldüm sessizce.