Sessizliğin Şiiri - Ahmet Emre

Şehrin boş sokaklarında yürümek
Ve kimsesiz odalarda
Gölgemle konuşmak gibiydi sessizliğin.
Aslında çok şey söylüyordu...
Değişmez bir gerçek vardı inandığım,
Tesellim gözlerimden düşen damlalar hâlâ...
Bir bakış duruyordu aynalara sakladığım,
O bakış şimdi hep yüzümde...
Solmak istiyorum bahara inat,
Yapraklarımı dökmek...
Ne de olsa yalandı her şey,
Vakit tamamlandığında
Terk-i diyar edecektik...