Sessizliği Dinlemek Şiiri - Serkan Çardaklı

Gece, kendi içine kapanır
Sokak lambası titrerken rüzgârın nefesinde
Kelimesiz bir şarkı başlar
Duyana, duymayana inat…

Her susuşun ardında bir çığlık değil artık,
Kırık bir sitem saklanır
Yarım kalmış sözlerin gölgesi,
Sırtı dönük bir yalnızlık gibi düşer duvara

Zaman, ağır ağır yürür üstümüzden
Biz, konuşmadan anlaşırız sanırdık
Oysa en büyük yanlışlık
Sessizliğe güvenmekmiş bazen

İçimde bir şehir uyur
Ama sokakları küskün
Terk edilmiş düşler, incinmiş umutların yanında
Sessizliği dinlerim…
Belki bir çocuk kahkahası gelir bir yerlerden
Belki gelmeyenlerin ayak izleri

Rüzgâr bir kapıyı aralar
Geçmiş sızar içeri usulca
Ve ben…
Her nefeste adını anmadan
Sana kırgınlığımı anlatırım

Sessizlik, bazen en gürültülü halimizdir
Konuşmayan dudakların haykırışıdır
Dinlersen…
Dünya yeniden fısıldar sana;
“Yaşıyorsun hâlâ.”
Kırgın da olsan… yaşıyorsun.