Kalbini kaybetmiş insan,
Yıldızları da göremez artık.
Gök karanlıktır onun için,
Ve aynalar hep düşmandır.
Ey Tanrım,
Kalbi kırıkların kalbini de koru,
Sevdiğine kavuşamamışların
Adını bile anamadığı dualarını da…
Bir çocuk düşerken ağlamazsa,
Bilin ki içindeki kalp susmuştur.
O an, sen koru onu Tanrım!
Kaldır yere düşen umudu,
Ve bir annenin sıcak kucağına sar
İnsan kalbinden ibarettir,
Kimi güldürür, kimi ağlatır.
Ama sen Tanrım,
Bizden eksik etme merhameti,
Ne kadar taşlaşsak da,
Bir damla gözyaşı yeter çözmeye bizi…
Kayıt Tarihi : 29.6.2025 12:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!