Sessizler Şiiri - Ayşe Mine

Bahçeler de eksik olan çiçekler ,
Nöbet adı altında ufuğu bekleyen bir asker .
Alnımızda yazan tek şey hatalarken
Nasıl varacak bilmem
Şu deli gönlüm bir ayıklar sokağına .
Betimlemeler sağlam
Hikayeler gerçek
Öyleyse şimdi gülen kahramanlar
Günün birinde veda edecek .

Konuşmam madem bu kadar gerek
Anlatayım suskunluğuma ne sebep .
Cevap versem yolsuzluklara
İzin vermiş olacağım
Hayatıma eklenecek yeni kaygılara .
Gizli bir suçtan haberdar etsem
Eli kalbinde bekleyenleri
Umut düşer gözlerine
Fark ederler
Kaybolmayacak geçmişlerini .
İnandırsam bir çocuğu asla büyümeyeceğine
Korkarım benzetmesinden
Savaşta ve onun yaşında ,
Gözü anne derken ölenlere .
Bahis oynatsam
Kazanacaklarına inandırarak yoksullara
İstemem sormalarını .
Geriye kalmış yalnız duyguları ,
Yüzlerin de tebessüm
Hep bir ağızdan
Kim ister bir arabadan fazla
Bizde çöp gibi yığılan duyguları .
Derlerse , gerçeklik karşısında
Oynatamam daha fazla oyunları .

Cazip olan susmak
Bir parça da aldanmak .
İşte buyum ben
Sevgili dinleyenler .
Lakin değildir tavsiyem
Sizler mutlaka konuşun
Konuşun ki
Bir daha asla duyulmasın
Sessizler …