Sessiz Veda Şiiri - Osman Samet Geçer

Bir akşamüstü sessizliğinde,
Rüzgar fısıldar kulağıma,
Son kez dinle diyor,
Bu dünyanın sesini.

Gözlerimde bir ağırlık,
Yavaşça kapanan perdeler gibi,
Bir yolculuğun başında,
Belki de son durağında.

Her şey tanıdık,
Ama bir o kadar yabancı,
Zaman sanki durdu,
Ve ben, onun içinde kaybolmuş.

Bir kuşun kanat çırpışı,
Bir yaprağın yere düşüşü,
Hafifçe dokunur ruhuma,
Veda edercesine.

Ve bilirim,
Bu bir son değil,
Sadece başka bir başlangıç,
Sessiz, derin ve sonsuz.