Sessiz Türk’e Şiiri - İshak Çoban

Kaldır başını Türk! Türkistan ağlamakta.
Çinli piçi canlı canlı seni dağlamakta.
Hani nerde kutlu Türk ordusu?
Yoksa onu da mı tuttu ölüm uykusu?

Hiç mi yanmaz canın kan kardeşim?
Sıra sana gelmez mi sanırsın?
Ya benim olsa ölen evdeşim;
Yine mi sen sessiz kalırsın?

Söyle! Güzel ipeği mi çaldı aklını?
Bunun için mi savunmazsın onun hakkını?
Parası, pulu neyini sevdin söyle!
Yakışır mı Türk’e sessizlik böyle?

Kanını mı kaybettin sen yoksa?
Irkından mı utanırsın de artık!
Gaflet mi, ihanet mi her ne boksa,
Konuş, susma be artık!

Kutay’dan lanetler okunur üzerine.
Tanrı yaksın canlı canlı seni dünyada.
Sen sessiz kaldın ya öz kardeşine,
İzin olmasın ne namus, ne hayada!

Türk toprağına sığmasın bedenin.
Toprak kabul etmesin seni.
Daha da sana kardeşlik edenin,
Soyu şerefte geçmesin seni!

Üzerine olsun lanetim, bedduam.
Bir kere duyduysa Tanrı sesimi;
Kabul olsun sade bu duam.
Etmeyecekse de kessin artık nefesimi!