Sessiz taşlar arasında Şiiri - Buğu Duyusu

uyandın taşların soğuk dilinden,
ruhu çatlarken sessizliğin içinden.

gölgeler fısıldar eski duaları,
zaman, kendini kemiren bir yara gibi.

gözlerinde uyumayan gece var,
her kirpik, bir yemin kadar ağır.

kalbi—sanki rüzgârda unutulmuş
bir çan, çalmayan ve susmuş.

derim griye dönerken içimde,
karanlık, kendi rengini seçti bende.

ne korkarım ne beklerim sabahı,
zira gece asıl sabahı.

1mayış2bin2beş