Oturuyorum, karanlık sokağın başında.
Öyle dalgın dalgın bakıyorum.
Ne gidebiliyorum burada.
Ne de kalkıp bakabiliyorum.
Kendi. Kendime, konuşup duruyorum.
Bazen o kadar karanlık ki.
Kala kalıyorum.
Bazen o kadar kalabalık ki.
Kayboluyorum.
Bazen de kaybediyorum.
Bulsam kendimi, elimden tutacam sanki.
Öyle garip, öyle garip işte.
*Sessiz Sokak*
Kayıt Tarihi : 16.8.2021 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!