Anılardan dökülen,
sessiz yaprakların üstüne
seni yazıyorum,sessizce.
Ve onlar
düşmeye devam ediyor,
sessizce.
Gökyüzü,yırtılırcasına sessiz,
ben,sensiz.
Görüntün,
ipek bir mendilin üzerine,
işleniyor sessizce,
ve bana bakıyorsun,işlendikçe.
Ben susuyorum,
sessizlik olmak için,
acımamak için,
ağlayan gözlerini görmemek için,
sessizce...
Kayıt Tarihi : 23.6.2000 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!