Sessiz liman Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Konuşmaz rüzgâr, susar dalgalar,
Bir liman var, içimde saklar.
Oraya sığınır yorgun kelimeler,
Sessizlikte bulur en gerçek değer.

Gecenin kıyısında bir ışık gibi,
Kalbimde yanar, ama görünmez biri.
Ne bir ses ister, ne bir cevap,
Sadece bekler, sadece sabırla bakar.

Bir zamanlar fırtınayla savrulan ben,
Şimdi durgun sulara demirleyen.
Her yara bir iz, her iz bir rota,
Sessizliğin limanında döndüm hayata.

Dışarda gürültü, içimde huzur,
Bir dua gibi sessiz, bir sır gibi durur.
Kimse bilmez, kimse görmez belki,
Ama ben bilirim, orası ülkemdir belki.

Bir martı geçer, bir anı düşer,
Bir gözyaşı iner, bir kalp üşür.
Ama liman susar, ama liman sarar,
Sessizlikle konuşur, sessizlikle var.