Sessiz İsyan Şiiri - Aysel Çoban

Ümitlerin yıkıldığı andı duydukların
Gözlerindeki yıldız parlaklığı söner
Benliğini saran çaresizliğin kıskacında
Beklemediğin bir zamanda
Seni sefalete sürüklüyorlarsa
Emeklerin heba olması birilerine bağlıysa
Alın terinin yok olup gitmesi, an meselesiyse
Gel de isyan etme.

Emek mi kazanacaktı, yoksa birilerimi
Döktüğün alın terinde yılların emek kokusu
Bir anda başka ellere mahkum olmuşsa
Erk’e hayat veren masumlar eziliyorsa
Her şeye rağmen emek yenik düşüyorsa
İnsanlar oyuncak gibi fırlatıp atılıyorsa
Geceleri yataklarında rahat uyuyorlarsa
Gel de isyan etme

İnsanların isyanları, gözyaşlarında saklıysa
Düşen her damla bir sessiz haykırışsa
Bu haykırışları duyurmak için, eli kolu bağlıysa
Çocuğuna, çekilen sıkıntının cevabı verilemiyorsa
Namuslu insanların hakkı yeniyorsa
Yanlışı düzeltmenin imkanı varken
Birileri bunlara ses çıkarmıyorsa
Gel de isyan etme