Sessiz Gidiş Şiiri - Kanun Nizam

Sen miydin giden yoksa seninle inşa ettiğim yüreğim mi?
Hani o son bakışın, arkanı dönüp gidişin,
Her adımında bana yavaş yavaş veda edişin,
Kırıldı kalbimin kanatları usul usul,
Uçamıyorum sensizlik diyarında.
Çoraklaştı yüreğimin toprağı,
Bir damla suya hasretim şimdi.
Bir bakışın bir gülüşün olsaydı eğer
Veda etmeseydin öyle sessizce
Usulca süzülmeseydi elin
Belki, belki de gökyüzüne kanat çırpıcaktı yüreğim.
Dünya daha güvenilir olacaktı,
İnsanlar daha sevilesi.
Ama ne sen varsın artık ne de kanat çırpan yüreğim.
Ne de bana kokunu getiren rüzgar var artık.
Sensizlik çölünde ıssız kalan yüreğim kırgın mı, kızgın mı, nerede ve nasıl bilmiyorum.