Sessiz Fırtına Şiiri - Karanlık Şair

SESSİZ FIRTINA

Belki de hiç duymadın içimde kopan fırtınayı,
Her gülüşün bir dalga gibi çarptı yüreğime,
Ve ben sessizce savruldum, kimseler görmeden.

Geceler uzun, düşüncelerim seninle dolu,
Sözler boğazımda düğümlendi,
Ve her kelime, suskunluğumun yankısı oldu.
Beni dinleyen olmadı, sadece kendi gölgem vardı yanında.

Hatırlıyor musun ilk yağmuru?
Bir damla sen, bir damla ben…
Ama sonra rüzgar esti, ve biz sessiz bir fırtınaya döndük,
Konuşamadıkça büyüdü içinde fırtınamız.

Belki de hiçbir zaman ulaşmayacak eline,
Ama bilmeni isterim;
Her satırında bir parçam,
Her kelimesinde sessiz bir çığlık saklı.

Sessiz fırtınamla yaşıyorum seni,
Kimse bilmeden, kimse fark etmeden…
Ama bil ki, her fırtına bir gün diner;
Ve ben, seninle barışmayı hâlâ bekliyorum.