Sessiz Duvar Şiiri - Tolga Berk Dönmez

Deli gibi etrafa bakıp duruyor
İnsanlara öfkesinden saçlarını yoluyor
Bütün suçu insanlara yüklüyordu
Fakat o ‘da bir insan
Ve nasıl yaşayacağını bilen biri
Bedenine istediğin kadar zarar ver
Lakin ruhu ve zihni onun
O artık zorlanıyor, o kadar zorlanıyor ki
Onu umursamayan Tanrı’dan yardım istiyor
Bedeni her zamankinden daha yorgun
Yaşamakta güçlük çekiyor gibi
Ruhu daralıyordu ve sıkılıyordu
Hep güzel kokular düşlerdi
Ama kendisinin kokusunun farkında değildi
O ölüm gibi kokmaya başlamıştı
Kokusu sevdiklerine de bulaştı
Artık onun yaşamı anlamsızlaşmıştı