Sessiz Çığlıklar Şiiri - Murat Özsan

Yağmurun ıslaklığı kurumamış yollarda yürüyorum
Yalnız başıma
Ve birkaç sarhoşun şarkısı yankılanıyor sokaklarda
Zihnimde koşuşturan düşünceler arasında
Gecenin sessizliğini bozan ayak sesleri duyuyorum

Hepsi bir şeyler yitirmiş hayatlarından, benim gibi
Yitirdiklerini arıyorlar belki de kadehlerinde
Coşkuyla atıyorlar kahkahalarını, ağlarken yürekleri
Ve maskeleri düşüp de yüzleri görünecek korkusuyla
Tekrar tekrar sarılıyorlar kadehlerine

Aralarına karışmak istiyorum, onlar gibi olmak
Maskelerin ardına saklanmak ve görmemek yüzümü
Ama olmuyor
Gözyaşlarım eritiyor maskemi

Çekip gitmek istiyorum
Gecenin yüzüne karışmak
Ama solgun bir çiçek sarılıyor yaralarıma
Hayli bitkin, hayli susuz
Ummadığım kadar da inatçı
Ağzımda kırık düşlerin tadı
Yürümeye devam ediyorum
Yabancı bir şehirde
Bir damla su bulma ümidiyle

(1978/2016)