Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler;
Ne kadar haykırsam da çıkmaz kelimeler.
Çoğu zaman sırdaşımdır ıssız geceler…
Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler.
Keşke haykırsam da çıksa içimdeki bu dertler…
Bilirim ki çare değil, boş yere tükenir nefesler.
Gecelerin sessiz karanlığında ağlar bu gözler…
Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler.
Bulunmaz içimdeki fırtınaya hiçbir çareler,
Üzerime yağar kimsenin görmediği yağmurlar.
En iyi ihtimaldir gökkuşağı, ona da çakar şimşekler…
Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler.
Ne kadar söylensem de kifayetsizdir nameler,
Nafile feryat etsen de içinde boğulur kederler.
Dertler senle geliyorsa, beyhude gittiğin yerler…
Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler.
Konuşmak istesem de çıkmaz ağızdan sözler,
Bir meçhuldeyim; insanlar derdime neyler?
Kadere boyun eğmekle gelir geçer günler…
Sessizdir benim çığlıklarım, duymaz kimseler.
Ali BALABAN
Dörtdivanlı Şair – Ankara
11 Mayıs 2025, Pazar
Kayıt Tarihi : 3.7.2025 22:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!