Sessiz çığlık Şiiri - Umudun Sesi Şiirkeş

Sessizdir benim çığlıklarım
İçimde tufanlar koparken
Acının eskittigi yüzümde
tebessüm olur hep

Yüreğime mesken olmuş gecenin koyu karanlığı
Öyle ki
ruhum benligim müebbet yemiş
Üşüyorum anla

Ben yaşayan son insanmiyim
Herkes nerede...
Neden kimse duymuyor haykırışlarımı
Ve Neden sürekli aynı soruyo soruyorum kendime
Ben kimim...
Neredeyim...

Kaybolmusum bu koca dunyanin
bilinmez labirentinde
Varla yok arasında bir yerdeyim
Ama
Ben bile bulamıyorum kendimi

Öyle yorgun ki Bedenim
Ellerim buz kesmiş
Kalbim paramparça
Ve gözlerimin feri sönmüş
Anlayacağın elden ayaktan düşmüşüm
Kesilmiş nefesim
Şimdi boş bir mezar bulsam
Bedenimi soğuk toprağa bırakacak
takatim bile yok

Neyse boşver
sende beni duymazdan gel
Zaten sessizdir benim çığlıklarım
Bazen ben bile duymuyorum kendimi