Sessiz Canlar Şiiri - Demlenmiş Şiirler 2

İçinde varsa bir can,
fark eder mi ki
ayakları iki taneymiş,
dört taneymiş?

Bir atın gözlerinden süzülen yaş
taşıdığı yüktenmidir sadece?
insanın göremediği bir hüzün belkide.
Yıllarca taşınan yüklerin
ağır şefkatsizliğinin hikâyesidir.

Bir kedi, kar altında,
soğuk taşlara kıvrılır.
Yalnızca sıcaklığı değil,
bir kalbin ona ait oluşunu arar.
Titreyen bedeniyle insan gibi üşür,
insandan eksik olmayan
bir acısı vardır ayazının.

Bir kuşun kanadı kırıldığında,
gökyüzü sessizleşir.
O çığlık, bulutlara değil,
bir vicdana ulaşmak için
atılmış yardım çığlığıdır.
Çoğu zaman kulaklarımız sağırdır.

Bir köpek, yavrusunu kaybettiğinde
dünya onun için de kararır.
O karanlık, o tarifsiz acı
bizim kayıplarımızdan farklımıdır;
aynı sessizlik, aynı sızı, aynı gözyaşı…
dili lisanı başka olsa da.

Bir Aslanda,
yavru ceylanı koruyacak kadar vicdan vardır;
çoğu insanda olamadığı kadar.

Bir kap su, bir avuç yem, bir gölgelik, bir dokunuş…
Bazen bir hayat kurtarmak için tek gerekendir.
“Adı Şefkattir unuttuğumuz merhamet…”

Onlar da hisseder, bizim gibi sever,
bizim gibi özler, bizim gibi ağlarlar.

“Onlar da CAN taşır.”
Ve İnsan, kendine atfedilen erdemle
o canları korumakla yükümlüdür.

22/09/2025
22:09 #wahran
@demlenmisSiirler
(580)