Sessiz Aşkım Şiiri - Murat Akbaş

Hiç insafın yok mu?
Sessiz bakışların...
Yakıp bitirdi beni...
Alevler, volkanlar...
Yüreğimi dağlar...
Ben elimi yüreğine koyup;
Gönlüme bağlamak istiyorum...
Sen ise bu sessiz duruşun...
Beni yer bitirir...
Dert adamı yer bitirir..
Derler ya o misal...
Yedin bitirdin beni...
Hiç bir yere gidemiyorum...
Ne kadar uzaklaşsam...
O kadar yakındasın biliyor musun?
Anlatamıyorum...
içimdeki ıstırabı...
İsyanı...
Sen sen...
Susmuş...
Bana bakarken;
Ben burada kül oluyorum...
Yanmak ne kelime...
Kul olup savruluyorum...
Anlamadın ki...
Belki de ben anlamadım...
Tek taraflı aşkmış meğer...
Ya da kendi kendini kandıran...
Kendime bile itiraf edemediğim...
Kabullenmediğim...
Aşkımsın...
Geç olsa da...
Ya da sürte sürte anlattın...
Anlasamda birşey fark etmiyor...
Aşk işte aşk...
Akıl dinlemez...
Mantık hak getire...
Doğruluk yerlerde...
Haykırışlar...
Yüce dağları aştı...
Sen, sen ise...
Sessiz mahkum ettin...
Sessizce...
Derinden ...
ince ince ...
İşledi...
Hele o bakışların...
Hiç bir şey yapmadın...
Çok şey yaptın bende...
Şu an uzaklaşırken bile...
Sen daha yakınsın benden...
Benden daha yakınsın benden...
Anlatamam..
Çünkü ben anlamadım ki!
Sana nasıl anlatayım...
Elveda derken bile...
Seni yanımda götürüyorum...
Elveda derken bile...
Seni yanımda götürüyorum...
Yanımda götürüyorum...
Götürüyorum...