Sessiz Ağlayış Şiiri - Mustafa Karadağ

Boğazımda gizlice düğümlenen dertler,
Yüreğimden kopup gelen sessiz haykırış,
Suskunluğumun verdiği acı bir ürperti,
Ama hiç bitmeyecek gibidir kimsesizliğim,
Üzerimden atamayacağım ağır bir yorgunlukla,
Uzayıp giden sisli bir yoldur ufkum,
Ve ansızın çıkıp gelen sevgili,
Ağlamaya hazırmışım meğer.

Yalnızlığımın verdiği korkular,
Kim bilir, belkide hiç yaşanmayacak gülüşler,
Güzellikler ise sır oldu gecenin derinliklerinde,
Ve hiç yaşanmayacak artık çocuksu anılar,
Her takvim yapağı
Geçmişimi silip götürecek derinden.
Sığmayacak damarlara kan bu bedende,
Aynalar bile yalan söyler oldu bu aralar,
Ben miyim yoksa bu?
Bu ne yoksulluktur mutluluklardan,
Kabullenmeye hazırmışım meğer.

Ansızın gelen sıkıntılar saplanıyor derinden,
Yalnızlık urgan olmuştu kendince
Boynuma gerilmeyi bekleyen,
Tekbir tebessüm bile
Resmini çiziyor çaresizliğimin hayata,
Uçurumdan sessiz sadasız düşmekmiş karamsarlık,
Ve kimsenin duymayacağı bir haykırışmış çaresizlik,
Güneş doğmuyor gündüzlerime,
Güller artık kokmuyor eskisi gibi,
Sevmeyi unutmuşum meğer.

Artık gülüşler yalan oldu yüzlerde,
Dostluklar ırak kaldı gönüllere,
Gözümden akan yaşın her damlasında,
Kaybettim sevdiklerimi ansızın,
Bunca geçen seneler,
Göz kırpmasıymış hayatın insana,
Ve bir damla göz yaşıymış çekilen çile,
Ağlamakmış meğer dertlerin son durağı,
Ağlamayı beceremedim derdim çok olsada,
Ölmeye hazırmışım meğer...