Sessiz Şiiri - Psigareşh Wolfruso

İnsanlara karşı sağırdın.. fakat seni duymalarını isterdin,
Bu kaçıncı sessiz çığlığın.. bilinmeyen,
Belkide sadece avuçlarına huzur'un dolması mutluluğun...
Herkesi düşman ettin kendine... herşeyi kadere yükleyip..

Kibirle ektin kalbine çiçekleri,
Yaktığın kağıtları hatırlıyor musun?
Gittiğin yollar ayağıma dolandı... biliyor musun?
Nefes alamamak... Hiç bu kadar zor olmamıştı.

Maziyi karıştıran sokak başlarında insanlar görüyorum,
Yüzleri yok fakat silüetleri belli,
Her bulduklarında yüzleri kederli...
"Benden" zannediyorlar fakat bilmiyorlar "içlerinden" biri