Seslendirilmiş şiirler = İçim Ürperiyor...

Ne zaman
Bir şehitlik görsem

Ne zaman
Devasa binalar görsem

Ne zaman
Eski tarihi yapıları görsem

Ne zaman
Arkeolojik çalışmaları görsem

Eski tarihi eserleri görsem
O kocaman devasa binaları görsem

İçim ürperiyor

Yüzlerce, binlerce insanın
Alın teriyle yapılan
Kırbaçların altında
Açlıkla, sefaletle boğuşan
Köleleştirilen insanların
Emeğiyle yapılan
O binaları gördükçe

İçim ürperiyor, içim…

Ben, bazıları gibi
Sevinçle bakamıyorum
Hayranlıkla bakamıyorum

O şehitliklerde
Yatanları düşündükçe
Yad edemiyorum

Birkaç çıkarcının
Çıkardığı savaşlarda
Yok edilen insanlığı
Gördükçe düşündükçe

İçim yanıyor…

O tarihi eserlerin
Şatoların, sarayların
Her taşın altında
Köleleştirilmiş insanların
Alın terini düşündükçe
Emeğini düşündükçe

İçim yanıyor

Hayranlıkla bakamıyorum
İnsanlığımdan utanıyorum

Yüzümü eğiyorum
Alnımı yere sürüyorum
Utanıyorum insanlığımdan

Ben bunlara
Hayranlıkla bakamıyorum

Bir insan olarak
Duyguları olan
Aklı olan
Bir insan olarak
Onları gördükçe

İçim ürperiyor

Bir tarih
Geçmişten gelen

Bir tarih
Geçmişten gelen

Yakıp kavuran
Yüzlerce binlerce insanın
Alın teriyle, kanıyla sulanan
Toprakları gördükçe
İçim yanıyor

Ben, bazıları gibi
Hayranlık duyamıyorum

Bazen düşünüyorum
Sakatlık bende mi var?

Bazen düşünüyorum
Ben deli miyim acaba?

Duygularım
Aklım karmakarışık

Kulaklarım uğulduyor
Tarihten gelen
Geçmişten gelen
Şehitlerin, kölelerin
Seslerini duyuyorum

Zalimlerin onları
Çalıştırırken, öldürürken
Onların acı figanlarını duyuyorum

İçim ürperiyor
İçim ürperiyor
İçim ürperiyor

26.03.2009 - İzmir