SESİMİZ GÜR ÇIKANA DEK
"Susmuş ve susturulmuş tüm başlara inat"
Tutup yakamdan çıkaracağım kendimi,
sürükleyeceğim ayaklarımın önünde.
Bir meydanın ortasında duracağım;
herkesin gözlerinin içine
tek tek bakacağım:
— “Ben... sustum.”
— “Sen... razı oldun.”
— “O... görüp de geçti.”
Sizler, benim suç ortağımsınız.
İlk taşı ben atacağım kendime.
Sonra ikinciyi...
üçüncüyü...
Taşlayın bizleri, taşlayın...
Ta ki sesimiz gür çıkana dek!
Omuzlarda taşınan utanmaz baş;
tebessümle bakıp,
günahlarıyla hatıra fotoğrafı çektiriyor —
utanmıyor.
Yeter artık!
Sırıtkan, yüzsüz, gurursuz tüm başları
bir mezar taşı gibi
dikmek istiyorum — şehrin tam ortasına:
“Burada korku.”
“Burada kandırılmışlık.”
“Burada cehâlet.”
“Burada suskunluk gömülüdür.”
Bir gün, mezar taşları
bir bir okunacak.
Bir anne dua edecek.
Bir baba gurur duyacak.
Bir âşık ağlayacak.
Çocuklar bizi çılgınca alkışlayacak.
Zincirler kırılacak.
İşte o zaman
başımızı gururla kaldırıp —
insan içine çıkabileceğiz.
2025
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 28.7.2025 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, susturulanların sesidir. Bu şiir, suç ortaklarına yazılmış bir yüzleşmedir. Bu şiir, korkuya karşı meydan okuyanların kalemidir. Taşlanmak pahasına kendine ilk taşı atacak kadar cesur, çocuklar için zincirleri kıracak kadar umutludur. Sırtını dönme. Ses ver. Yüzünü çevirme — bak! Suç ortağı olma! Susarak, hiç çabalamadan düzelmesini istediğin ne düzeldi? --- Stockholm sendromu, rehin alınan kişilerin, kendilerini rehin alanla kurduğu bağı tanımlayan bir teoridir. Bir akıl sağlığı sorunu değildir; şiddeti normalleştirmek, ve şiddet uygulayana sempati duymaktır. Karşı çık! Eleştir! Korkma! --- Bu şiir, gür çıkan sesin ilk yankısıdır. UNLBBCN Umut Engin Deniz
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!