Sesimi Duymadın Şiiri - Burhan Güler

Sesimi Duymadın;

Sana doğru eğilen bir rüzgârdım önce,
yenilgiyle karışık bir serinlikte
adı unutulmuş bir suyun kıyısına vuran.

Sesimi duymadın;
belki de ses değildi zaten,
uçurumun kendi içinden yankıyan
o ince, kanatsız karanlıktı.

Sen geçerken,
gölgen bir anlığına yüzüme değdi.
O an anladım:
Kırılmak, bir ışığın içinden geçmekmiş meğer,
kimsesiz bir gezegenin rotasında
çatlaya çatlaya büyüyen bir sessizlik gibi.

Sitemim sana değmiyor artık;
çoktan soyundu anlamından.
Bir boşlukla konuşuyorum şimdi,
bir boşluk ki senin adını
unuttuğu için daha berrak,
benim içimi
yaraladığı için daha gerçek.

Ve yine de,
seninle hiç yaşanmamış bir anın
bendeki kalıntısıdır bu:
Uzanmayan bir elin sıcaklığı,
hiç gelmeyecek bir sözün
kırılıp dağılması içimde.
Burhan GÜLER