Sesimi Duyan Var Mı
Bir sürü insan derinlere gömülmüştü.
Hayalleriyle, gerçekleşmeyi umut ettikleriyle...
Kimisi daha yeni açmıştı gözlerini dünyaya
Kimisi ben büyüyünce doktor olacağım diyordu annesine
Kimisi daha yeni yeni başlamıştı dünyayla tanışmaya
Çiçekleri, ağaçları, hayvanları bitmek bilmeyen meraklarıyla tanımaya.
Tüm sesleriyle bağırıp şarkı söylemeye...
Lakin o gün şarkı değildi söyledikleri
Acının, bilinmezliğin, yalnızlığın, korkunun sesi...
Kurtarılmayı bekleyen çaresizliğin sesi.
Bir annenin, babanın, kardeşin, evladın sesi.
Üşüyen bedenlerin titrek sesi…
Yerin altında duyulan yardım çığlıkları
Onlara eşlik eden:
Gökyüzünün haykırışları,
Yağmurun dinmek bilmeyen ağlayışları..
Ve son kez soruyorum "Sesimi Duyan Var mı?"
Damla Köse 2
Kayıt Tarihi : 26.5.2023 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
6 Şubat Depremini yaşayan biri olarak; o günü,o çaresizliğin verdiği acıyı şiirle anlatmaya çalıştım.Tüm satırların arkasında bir hikâye bir hayat bir ömür saklı..Ama ne yazık ki bazı hayatlar yarım kaldı hikayeleriyle birlikte..
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (2)