Sesim boğuk Şiiri - Melike Cakmak

Ayaklarının üzerinde duramayan
Çatlak bir binanın suskunluğunda
Ben ayaklarımın kırgınlığıyla duruyorum.
Ayaklarının altındayken ,
üzerine yıkılan enkaz kokusu.
Ha varmışım ha yokmuşum , sesim boğuk .
Bir yokken bir varım şimdi ,
Güneş usanıyor mu ?

Beynime çöken her bir kuğu ,
Sessizliğime anlam seriyor .
Çırpınık , biraz da sıska anlamlar aşeriyor ..
Bünyem dünyanın eşiğine çöküyor ,
Biraz da devriliyor adımlar
dünyanın nefesinden..