Bir ses var yerde
Yer yerinde oynuyor
Bir kor düştü içime
Bir nevi yürek yangını
Defalarca çığlıklar atıldı oysa
Defalarca yalnız bırakıldılar hep çığlıklarında
Ve göremedi kimse yerin üstünü
Bir beton yığınının altından…
Bir ses var yerde
Bir ses ki,
Yer yerinden oynuyor.
Şaka gibi dökülüyor gözyaşları
Ve rengi kırmızı
En büyük acı sonunda
Çaresizlik en büyük hastalık
Bir kaybediş var şimdi,
Kaybolmanın garantisinde…
Bir ses var yerin dibinde
Acıması yok…
Sonu “son” dediklerinin gerçeği,
Bir don hazırlıyor, son
Kendilerini sonsuz sananlara…
Bir son ki,
Yine dost olarak sayıyoruz
Kâinatı, Veysel gibi…
Bırakmıyor elem, yakamızı
Yürek yangını diyorlar adına
Zaten yazıldığı gibi okunuyor,
Bir 03.02 saati
03’ü geçmeseydi 02
Bir 02’e bu kadar öfkelenmezdik
Bir üç saat saydık
İki dakika yanında
Üzüntüye hediye…
17 AĞUSTOS 2013 CUMARTESİ
SAAT:13.40
MENEMEN/İZMİR
GÖLCÜK VE DİĞERLERİNE…
Kayıt Tarihi : 6.7.2015 15:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!