Geçmeyen yalnızlığın acısını,
Bitmeyen bir ruhun derinlikleri
Beslemişti..
Hiç sönmeyen
Ümitlerin, teselliyle
Dolu vaktini;
Bu ömür götürmüştü,
Bilinmeyen yerlere
Ses vermeyen uzaklara..
Sıkıntıyla dolu geceler
Sabahları bekledi;
Bir yığın
Hayal kırpıntısının
Gülümsediği pencerede.
Kayıt Tarihi : 20.5.2015 18:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)