Erittik artık tüm buzları
Oynadı herkes son kozları
İnsan taşıyamaz her yükü
Eğilir başı düşer omuzları
Merhaba bu sana yazacağım son şiir
Umarım mutlusundur konuşmayalı,
buna değmiştir
Ta aylar önce beni de öyle acayip çok
sevmiştin
Lütfen yanlış anlama içimdekiler maziye dairdir.
Bir sokak lambasıyım tam sokağın ortasında
Her şeye şahit oluyorum ben burada
Arabaların sayısı azalıyor saat ilerledikçe
Gençlerle başbaşa kalıyorum tam sokağın ortasında
Burada başlar bazı aşklar ve burada biterler zaman zaman
Bak işte unutuyorum seni
Aklımın ucundan bile geçmiyorsun artık
inan ki
Yüzmeyi bilmezken dalgaların ortasına bıraktığın
yetmezmiş gibi
Ellerin boynunda öldürdün bu sevgiyi
Herkes gider de sen kalırsın sanmıştım
Meğer sen de gidersin yanılmışım
Öyle güzel seviyorum diyordun işte inanmıştım
Biliyorsun ki sana bir ilah gibi tapmıştım
Canın sağ olsun böyle mutlu olacağına inanmışsın
Boşa mıdır yaşamak
Yaşayıp yaşayıp yaşlanmak
Yaş aldıkça yaş bırakmak gözlerden
Sıkılır insan hep aynı sözlerden
Yazdığım şiirlerin sahibi güzel
İlahi bir güç gibi görürdüm seni
Randevulaşamadık seninle bir kez bile
Mutluyduk yine de
İyi ki vardın şiirlerimin sahibi güzel
Aşka inancımı yitirdim artık
Bak kendim yine baş basa kaldık
Kalbimizdeki yükleri bir bir attık
Yitirmenin en büyüğünü tattık.
Dizlerine kapanıp bırakma diyesim var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!