Kaç kişilik bir oyunsun, sonuna kadar tek oynamışım,
Henüz el sürmemişken destelerine sen bir, ben sıfırmışım.
İnanç ya da güven,taşıdığın kuralları sormayışım,
Değişen döngüsel roller, ben hep aynıymışım.
Sen beni (değiştirmiş) , ben yerine koymamışım.
Tenhaların başında bekler olmuş görmeyi
İki sokak ötedeki gözlerin
Ansızın çıkıp taş kesilse; kasırga misali;
Dağıtsa saçların, bulanıklığını gönlümün
Suç işlemiş sürdüğüm merhemler,
Söylemekten yaralayıp lal eylediğim dilime
Zorla çekip kolumdan
ıslık çalarak eşlik etmesini
tüm şarkıları mırıldanan dudaklarıma,
Zorla çekip kolumdan
İskelede bu sabah tek başıma
Ne çok ismin var,duymadığım kadar duyarım şimdi,
Bir an boşluğumda yakalar,sarar bedenime seni,
Unutmaya yüz tutarken resmini,cismini...
Ben ıskalarken,ismin atar tutturur yeniden can evime sevgini.
Gün ile doğar; aramıza girersin gelirken sana öte,
Çorak topraklardan temeli
Üstü başi yirtik sevgimin
Gönül duvarinda çevrili dikenli tellerin
Arasindan geçerek boğar beni gözlerin
Yürek tarlalarinda açan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!