Yine sabahlara aymayan gecelerde
Karanlığın sessizliğini
Ruhuma işlerken soluksuz,
Eskilerden kalma umut kırıntıları
Ve bunların nedense elime düşmeyen
Silik maviliklerine eş değer
Biz, siyam ikizleri gibiyiz;
Sen düşersen
Ben de düşerim;
Bu yüzden biz olmalıyız,
Olabilmeliyiz...
Bir damla kar suyuna yazıldı
Yitip gitmeler
Ve mevsimler döndü
Ardı sıra…
Yokluklardı aslında ilkbaharı
Sonsuz döngüye sokan
Anlaşılan o ki
Yokluğunda
Yine yoldaşım olacak
Emektar battaniyem
Soğuk kış gecelerinin
Karşı konulmazlığında…
Tereddütsüz gitti elim altıpatlara
Kısa ve öksüz bir pat sesi duyuldu
Sonsuzluğun kıyısında...
Sonrası
Kim bilir hangi denizin kıyısına demir atan
Esrik bakışlarında gizlidir
Yaşanmışlığın ve yıkılmışlığın,
Kati sözlerinde hayatın
Kendine yer açmağa çalışman,
Çabalaman, yürekten inanman...
Gözlerinde, savruk gülüşlerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!