Serkan Andiç Şiirleri - Şair Serkan Andiç

Günler alıyor zamanın bencilliğini
Hasret kalıyor unutmuyor hislerini
Kalpten söylenen şarkılar bile
Herşeye rağmen silemiyor izlerini

Gönül ister ki, aşka koşayım

Seni nasıl sevdiğimi
Geceler gündüzden öğrenecek
Sana koşup geldiğimi
Yollar izlerimden takip edecek

Seni nasıl özlediğimi

Gönüllüyüm gidişine kalpten gördüm yüreğini
Sesindeyim her nağmende öldürdüm kendimi
Güvendiğim hatalara bağladım, ah sevgimi
Yarattığım hayale kandım, sürdüm özlemini

Yalan mı? gözünde ki

Düzdü herşey çok önceden, heyecanda yoktu zaten
Renksiz gökkuşağı gibi güneşle yok olurdum birden
Yağmurla düşerdim yeryüzüne, oda olmazdı ferman yüzüne
Sonbahar misali dökülüyordu deli çağlarım, çehremden

Sen çıktın karşıma, benim ben olmadığım zamanda

Gururu bırakıp aşka soyunamadım
Öfke denizinde gelgitlerle canını yaktım
Bir nota bir şarkı sana tek haykırabildiğim
İçten içe yaşadım, delice sevmekti istediğim
Biliyorum aşabilseydi ölü hatıraları yüreğim
Ve inanabilseydim bir kez yalnızca bir kez

Güzelliğin beni benden aldı itiraf etmeye değer
Ümitlerim ve umutlarımda kalbinin gittiği yerdeler
Lütfen duy sesimi bu şiir sana yazılmaya değer
Beslediğim duygular sana karşı inan bu dünyayı yakmaya yeter
Eğer ki seni sevmekse bu acı ayrılık
Ne olursa olsun senin uğruna çektiğim bu acı sana değer

Buğulu bir yıldızdan
Alırdın cesaretini
Tutkulu bir şarkıdan
Çalardın hasretini
Sensizliğe gem vuran
Acımasız yüreğimi

Ellerinden kopalı yüreğim
Unutmadı unutamadı ki seni
Gözlerinden yaralı kalbim
Ağladı ağladı atamadı seni

Bu gidişe bir dur diyemedim

Gözlerinin buğulu büyüsüne
Farkında olmadan kapıldım
Sözlerinin tatlı gülüşüne
Doyamadan sende kala kaldım

Seviyorum bilsin nefesin

Sevmek ne kadar acı
Ne kadar imkansızlık varsa
Bir o kadarda hüzün
Ayrılık, sonunda ölüm

Varlığın imkansızlıkların esiri