Şerif Güldaş Şiirleri - Şair Şerif Güldaş

Ay doğdu
Işığı mavi denize vurdu
Hasretin yüreğime vurdu
Şimdi denizle gelsen ne olurdu.

Bakıyorum sana,
Susuyorum.
Gözlerinden denizi,
Görüyorum.

Saçlarında kelebek,

Ellerim ellerinde. Gözlerim gözlerinde. Ruhum ruhunda . Kalbim kalbimde. Uzaksın yanımda . Kırlangıç olmuşum ruhunda . kırlangıç olmuşsun ruhumda . Kelebekler uçuşuyor saçlarında

Beni düşündün mü
Seni özlerken
Beni düşündün mü
Kalbim acırken

Seni dağla birleştirdim.
Seni ormanla birleştirdim.
seni denizle birleştirdim.
seni kendimle birleştiremedim.

Bu gece kalbim ağlıyor.
Bu gece çocuklar ağlıyor.
Bu gece anne ağlıyor .
Bu gece taşlar ağlıyor

Bu gece devlet yok.

Dara köyünde
Mabedi yapmışlar güneşe
Avuçlarını açmışlar güneşe
Mutluluk ve huzur diliyorlar sessizce

Doğa kendini temizliyor
İnsan doğaya yaptığını ödüyor.
İnsan yeni ölüm düşünüyor.
Ölmeyeceğine inanmış korkuyor.

Doğa kendini yeniliyor.

Kirli düşünceler,
Kirletir insanı .
Kirli düşünceler ,
Hayvanlaştırır insanı.

Uçaklar bomba atıyor, Çocuklar kulaklarını kapatıyor. Bomba düşüyor , kimi ölüyor kimi sakat kalıyor .

Uçaklar bomba atıyor, bombalar büyük çocukların kalbi küçük .
bombalar ısı yayıyor,çocukların yüzü yanıyor.

Gazze sokaklarında ;