Serhat Yalçın Şiirleri - Şair Serhat Yalçın

Her sabah ,
Gül yüzün gibi açsa yüreğimize,
Kucak açsa çirkin yaşantımıza,
Ve inceldiği yerden kopsun hayat dediğimiz şey,
Günahsız gözlerinle ışığına direndiğinde...

Ülke içinde ülke,
Zaman içinde zaman,
İnsan içinde insan eriyor,
Kar misali sessizce.
Ardında bir giz bırak.
Ülke gittiğinde tarih,

Parmaklarım,
Parmaklarım tıkır tıkır işlemekte zamanı,
Yüreğimle, yağmurla eş zamanlı çalışıyor parmaklarım,
Pencerenin direnişi sona erdi,
Tüm damlacıkları kabullenme aşamasında,
Ayaklarım ince bir sızı içerisinde,

Ne diye saklanıyorsun ağaç kovuklarında,
Çık dışarı, uç enginlere doğru,
Dağları, yolları, denizleri bırak ardında,
İmrenerek baksınler ardından.

Ne diye oturuyorsun, köşe başlarında,

Uzun zaman oldu güneşin sıcaklığında uyumayalı,
Sonbaharın, kışın sonunu görüyorum bahar geliyor biliyorum,
Öyle bir bahar geliyor ki yaz ile kışın arasında olmayan,
Cıvıltıların bir başka bahar için göç etmediği bir bahar.

Ben seni
Bir insanın haketmediği dayağı yerken hisettiği korkuda,
Kendi vatanında dilsiz doğan bir milletin içinde,
Kendi halkını tanımayanların ortasında buldum.

Ben seni

Haydi dostum!
Kırma şu yüreğimi yaz utanmadan,
Durma! Ak defterimin üzerinden bir nehir gibi;
Susma! Anlat hadi!
Benden değil kendinden bahset bu sefer,
Nedir seni aylardır böyle susturan, hayatın haykırışlarına karşı?

Bir şiir yaz bana içinde alabildiğince mutluluk olsun.
Ayın gölgesinde unutulan sevgi tohumlarıyla yeşersin,
Veya bir şarkı söyle özlemimdeki sevgiliyi anlatsın
Dinleyenler şarkının eşsiz sözlerinde kaybolsun
Bir film çek rollerini Mem İle Zin-Leyla ile Mecnun paylaşsın
Ama filmin sonu mutluluk ile bitsin.

Bir şiir yazacağım bu gece,
Evet, sadece bir şiir.
Ama yarin gözleri olmayacak şiirde
Çehresini hatırlamıyorum, unutmuşum.
Gönlümün derinliklerinde saklı kaldı
Hala orda, seviyorum.

Bu gün güneş hiç bu kadar aydınlık, bu kadar güzel olmamıştı
Nergisler gülümseyiş içinde, başı göklerde dua eder gibi,
Bir güvercin gökklerde dans ediyor,
Bir yandan da seni çiziyor göklere.
Bu gün beynimdeki mantıksal kavramların anlamını yitirdiği gün
Edebiyatın ve edebi sözlerin en üst seviyeye ulaştığı gün,