Ah şu yalnız geçen geceler
Siyahın bi koyusu
Bu gecelerde ışık yok
Ay bize demiş elveda
"Elveda dolunayın meftunu insanlar
Ve ışığımdan ilham alan şairler
Kurşuni bir hüzün akıyor
Gözümün değdiği her şeyden
Her eşya her şekilden
Bir vazo bir tablo ki hüznü temsil ediyor
Sesler hüznü taşıyor dünyada
Gecenin en derin vaktinde dünya
Şu mavi dağın tepesine bak
Dağ gibi bir adam var tepesinde
Öfkesi kara, kalbi gün gibi ak
Savaş var,mücadele var bestesinde
Şu hain birliğinin karşısına bak
Gidiyorum şimdi
İçime atarak seni
Şiire gömerek seni
Herkes bilse de kim olduğunu
Herkesten gizleyerek seni
Ve ben şimdi sol yanıma gömüyorum
Bir pembe kedi geçiyor önümden
Gizemli ve güzel, geçiyor önümden
Kıvrım saçları geceyi kıskandırıyor
Geceler ki umursamaz kimseyi
Kapanıktır içine...
Ortasındayım, tam ortasında lamekanın,
Yüzüyorum,hızla yüzüyorum sonsuzlukta.
Bilincindeyim yavaş yavaş geçen anın,
Kendimi arıyorum, sonu gelmez yoklukta.
Karanlığımdan geliyor süzülerek bir kuş,
Şu karşı dağın kuşları bilmem haberdar mı bizden
Haberdar mı
Toprağın çocukları bizden
Bulut tarlalarında süzülürlerken
Aşağı bakıp gülüyorlar mı bize
Yer çekiminin mahzun çocukları bize
O bir prensti
Doğdu ve öldü
Kral olmadı hiç
O bir prensti
Doğdu ve öldü
Hiç yaşamamıştı sanki
Cennet bahçesinin ortasında pembe bir gül açtı
Sarp kayaların içinden açan
Kararlı ve inatçı
Bir çiçek gibi
Öyle bir açtı ki
Nefes almak gibi seni sevmek
Öylesine doğal, öylesine doğuştan gelen
Bir kır çiçeğini sevmek gibi adeta
Öylesine güzel, öylesine içten gelen
İnsan nasıl yalnız kalsın?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!