Serhat Ayan Şiirleri - Şair Serhat Ayan

.
.
Bütün sevdalarım
Yitik bir şehirde
Kayıp rolü oynuyor
Ve artık hiç bir sevgim

Bütün kederlerim çalıntı
Bana ait değil
Gözyaşlarım masum değil
Bir dostumdan öğrenmiştim böyle ağlamayı

Yine de

bir çay bardağında
iki dudak izi bırakmıştık
................. ayrık
sonra da savrulmuştuk
'ucuz tren' istasyonlarına

bunun başka bir açıklaması olmalı
açık denizlerin mavisel inandırcılığı gibi değil
ya da damdaki beyaz güvercinler gibi

daha karamsar bir ton bulunmalı
bu gün bir ceset bulunmalı

-ve yazmaya başladı

satırlardan kin döküldü kaygan zemin üzerine
mikrobik harflerden enfeksiyon kaptı beyaz fayanslar
aceleci bir kalem
ve kelamı dilinin ucunda kalmış bir aşk gibi kaldık biz orada

.
-ben seni sevdikçe ellerimi kanattım

uçurtmanın kuyruğuna takılı-kalan parmağımdan
havalanırken gökyüzüne
bildik bir yer değilmiş gibi baktığım yeryüzüne benzeyen

bir gülüşünle başlamıştı bu düş
iki hırçın nehir gibi buluşmuştuk Kâf Dağı'nın eteklerinde
bizi kıskanmıştı Şat-ül Arap
bırakmıştı ellerini Dicle ve Fırat'tan

ama yine de kurgusal hatalar vardı bu senaryoda

''lanetli evin yeşil sarmaşığı
..sana olan tutsaklığı mıdır dudaklarımın sayıklaması
..dışarıda kalıbının dışına çıkmış coşkular var
..içerde ise
..içlenmekten içine dert düşmüş sessizlikler alası''

.
.
ne unutur
unuttuğunu sandığı
ne de hatırlar
bir sabah uyandığında

hüzünlü bir sonbahardan kalan
sarı yapraklarla örtüyorum yalnızlığı
çeltikleri karalayarak günleri geçirmek zor oluyor bazen
susmak
kusmak
ve de ölmek gibi tat kalıyor dilimin ucunda