Seni yazdım ben yine satırlara sessizce
Kalemimde tabirin kağıtta geldi dile
Ve sen düştün sözlere kalbimdeki halinde
Kelimeler yetmedi seni tarif etmeye
Anlatmak istediğim çok şey vardı aslında
Sen karşılığı olmayan beklentim
Sen esirgediğin destek
Tutmadığın el
Suçladığın her kelime kadar
Arta kaldın içimde
Bir yabancı edasıyla
Bitiyorsun zamanın acımazsız gözünde
Yeşillerin sararıp yaprağını döküyor
Hüznün sarıyor seni en şevkatli eliyle
Yinede yangınını dindirmeye yetmiyor
Teselli budalası oldu kalbim elinde
Umutlarımız karardı birer birer önce
Dağınık saçlarımız ve dalgın yürüyüşlerimizle
Gelip geçtiğimiz bu kentte
Ne kadar iyi olalım dediysek
O kadar kötüler yerleşti
Ömür denen seyir hanemize
Senin karanlığın içinde kalsın
Körelmiş vicdanın sesi olmaz ki
Bir hesap tutturmuş çalıp söylersin
Senden çıkan lafla dünya dönmez ki
Yanlışları doğru edip söylersin
Kötülükle iş yürümez, vazgeçmeyle hayat sürmez
Kadir kıymet bilmez eller, ellerden de elim olma
Nasıl böyle kötü kalbin, İçin kararmışmı senin
Hak Teala çare derdin, kurtulursun zalim olma
Zulüm ile iş yürümez, yürüse de sonu gelmez
İncindi canımın canının canı
Bir fırtına olup düştü içime
O melek yüzünden inciler döküp
Yaşları akıttı kordan kalbime
Ağlama kıyamam göz yaşlarına
Seni anlatmanın birden farklı yolu varken
Neden kelimelere hapsedildiğini bilmeden
Ve anlayamadan gidişini
Kutladığın zaferlerinle
Kafileler halinde gidiyorsun içimden
Oysa yıldızlar hep oradaydı
Ne desen ne yapsan ne anlatsan boş
Seni anlatacak söz olmadıkça
Hayatın her hali birbirinden loş
Hakikatten öte yer bulmadıkça
Bilirsin sükutun yok ki mektebi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!