Şerefsizliyine Bu Kadehim

Şerefsizliğine

Bir vakitler şerefine kaldırdım kadehi,
Gözlerinde parlayan umutların şarkısına.
Şimdi kupkuru bir masada oturuyorum,
Camın dibinde yalnızlığın tortusuyla.

Şerefsizliğine içiyorum bu gece,
Gözlerimden düşen her damla,
Boğazımda takılan her söz,
Çekip gidenin ardından yankılanıyor.

Şerefine yazılmış şarkılar sustu,
Kırık plak gibi dönüyor hatıralar.
Bir elin vardı, dokununca iyileşirdi,
Şimdi yokluğun bile yara açıyor.

Şerefsizliğine kaldır kadehini,
Dostluk diye sattığın anıların üstüne,
Sevda diye yaktığın yalanların külüne,
Bir zamanlar “biz” dediğin hayalin mezarına.

Şeref dediğin neydi?
Bir çift gözün sıcaklığı mı?
Bir sözün ağırlığı mı?
Yoksa sadece içip unuttuğun bir masal mı?

Şerefsizliğine içiyorum,
Her yudumda biraz daha siliniyorsun,
Her nefeste biraz daha küçülüyorsun,
Adın, gölgelerin karanlığında kayboluyor.

Ve ben,
Bu geceyi sana değil,
Senin bıraktığın boşluğa adıyorum,
Kadehimi, hatırlanmamayı hak eden yüzüne değil,
Şerefsizliğine kaldırıyorum

Söz : Mucize